[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Powrót do spisu KIPPIN
PRZEDRUK
ALEKSANDER DUBROW, WIENIAMIN PUSZKIN
PARAPSYCHOLOGIA I WSPÓŁCZESNE PRZYRODOZNAWSTWO
(Parapsichołogia i sowriemiennoje jestiestwoznanije / wyd orygin.: brak danych, wyd. pol.: 1989)
SPIS TREŚCI:
Przedmowa
Cześć I. PSYCHOLOGIA. PSYCHOENERGETYKA. PARAPSYCHOLOGIA
I.0. Parapsychologia: splot faktów czy teoretyczna antypoda przyrodoznawstwa
I.1. Przedmiot psychologii. Mózg a zdolności parapsychiczne
I.2. Falowa struktura świata i założenia psychofizyki holograficznej
I.3. Akupunktura a problem psychoenergetyki
I.4. Problem nieświadomego. Psychoenergetyka a psychoanaliza
I.5. Psychoenergetyczna funkcja skóry
Cześć II. PSYCHOLOGIA EKSPERYMENTALNA ZJAWISK PARANORMALNYCH
II.1. Kontakt bioinformacyjny “człowiek-roślina"
II.2. Biopole jako kanał percepcji
II.3. Psychokineza
II.4. Zdalne kontakty bioinformacyjne
II.5. Parapsychologia a problemy psychologii naukowej
Część III. FUNDAMENTALNE POJĘCIA PRZYRODOZNAWSTWA l PARAPSYCHOLOGII
III.1. Wstęp
III.2. Historia zagadnienia
III.3. Ogólne cechy i klasyfikacja zjawisk psi
III.4. Podstawy teoretyczne nowej klasyfikacji zjawisk psi
III.5. Właściwości gnoseologiczne zjawisk psi
III.6. Ogólne założenia dialektyki o czasie i przestrzeni
III.7. Zjawiska psi przestrzenno-czasowe
III.8. Możliwe mechanizmy przestrzenno-czasowych zjawisk psi
III.9. Zjawiska psi polowe, siłowe i materialno-energetyczne
III.10. Przekształcenia materialno-energetyczne w zjawiskach psi
III.11. Biologiczne pole elektromagnetyczne a oddziaływania rezonansowe układów
żywych
III.12. Zjawiska psi a środowisko zewnętrzne
IV. Wnioski
GLOSARIUM
Przypisy
Spis Treści
/
Dalej
Przedmowa
Rozwój współczesnych nauk przyrodniczych wymaga rozwiązania całego szeregu
fundamentalnych problemów naukowych. Szczególnie trudne problemy powstają tam, gdzie mamy do
czynienia z niezwykle złożoną dziedziną rzeczywistości, którą tradycyjnie uważa się za domenę
parapsychologii. Analiza uzyskanego w ciągu ostatniego stulecia materiału faktycznego w tej
dziedzinie pozwala założyć, że właśnie obecnie można podjąć próbę rozpatrzenia zjawisk
parapsychologii z punktu widzenia podstawowych pojęć współczesnego przyrodoznawstwa.
Już dziś istnieją podstawy by sądzić, że zbadanie zjawisk parapsychicznych (zjawisk psi) pomoże
nauce współczesnej w spenetrowaniu skomplikowanego świata aktywności psychicznej człowieka,
jednocześnie umożliwiając przyrodnikom rozwiązanie fundamentalnych zagadnień, wiążących się z
dynamiczną strukturą świata.
Celem niniejszej pracy jest właśnie rozpatrzenie całokształtu tych problemów. Okazało się, że
wyniki przeprowadzonych z udziałem autorów badań eksperymentalnych i teoretycznych zbliżają do
wykrycia prawidłowości owej materii i energii, która decyduje o aktywności psychicznej człowieka.
Nasza analiza pozwoliła na scharakteryzowanie zjawisk psychologii ogólnej, psychoenergetyki i
parapsychologii jako fundamentalnych zjawisk współczesnego przyrodoznawstwa.
W świetle tych badań psychika człowieka jako funkcja polowych, rezonansowych, holograficznych j
innych, nie znanych jeszcze możliwości materii ożywionej, znajduje dla siebie miejsce w strukturze
świata. Okazuje się, że podwaliny materii, życia i psychiki pozostają w stanie niepodzielnej jedności.
Jest to jedność regulacji psychicznej oraz mikro- i makroświata. Psychika jako realny przejaw materii,
energii i informacji może okazać się potężnym narzędziem poznania w rękach panującego nad nią
człowieka.
Badanie zjawisk paranormalnych i fakty akupunktury czynią koniecznym stworzenie w systemie
nauk funkcjonalnych odrębnego kierunku – biofizyki informacyjnej (energetyki informacyjnej),
powołanej do ujawnienia mechanizmów procesów informacyjnych w regulacji życia i zachowania.
Regulacja energetyczna aktywności psychicznej jawi się nam jako kompleksowy problem
współczesności, pozostający w trwałym związku z podstawowymi mechanizmami przyrody ożywionej.
Liczne fakty biologii i medycyny oraz ich analiza teoretyczna wykazują, że istnieje pewna realność,
umownie i wstępnie określana jako pole biologiczne, a będąca integralnym składnikiem żywego
organizmu i w istotnej mierze decydująca o realizacji tych procesów regulacyjnych, które nauka
współczesna identyfikuje jako oddziaływanie cząsteczek.
Wprowadzenie tej kategorii pozwala na stworzenie całościowej wizji fundamentalnych procesów
życia i psychiki oraz objęcie tych procesów pewną jednolitą strukturą teoretyczną, co łączy w całość
wszystkie problemy psychofizjologii, psychofizyki i psychoenergetyki. W związku z powyższym należy
oczekiwać zasadniczych odkryć, które mogą być dokonane w całokształcie współczesnych dziedzin
wiedzy: fizyka odkryje nowe dla siebie układy substruktury, biologia zdoła dokonać postępów w
poznaniu fundamentu życia, psychologia zaś poczyni krok w kierunku rozszyfrowania materialnej
podstawy psychiki.
Niezbędne jest jednak przezwyciężenie barier psychicznych, związanych z uznaniem istnienia form
materii, które nie są znane nauce tradycyjnej, oraz – co najważniejsze – pokonanie komplikacji
metodycznych, zachodzi bowiem potrzeba posiadania metod, stwarzających ogniwo pośrednie
między poglądami parapsychologii i akupunktury a kompleksem nauk współczesnych. Postępowanie
nauki współczesnej w tym kierunku może się rozpocząć dopiero po znalezieniu odpowiednich
instrumentów metodycznych. Jednym z nich może być elektropunktura.
Z tego to względu w przedstawionej pracy przytoczono wykonane tą metodą badania
eksperymentalne, wykazujące związek elektrycznych własności biologicznie czynnych punktów z
polem biologicznym człowieka i cechami szczególnymi jego aktywności psychicznej, m.in. z takimi
wyższymi procesami myślowymi jak budowanie modeli obiektów, określanie związków między
obiektami czy komunikacja. Pojęcie aktualnego (strukturalnego) pola biologicznego pozwala na
dokonanie postępu w analizie natury owego falowego sposobu kodowania informacji o zewnętrznym
świecie, przy którego pomocy okazuje się możliwe adekwatne odzwierciedlenie obiektów.
Jednocześnie należy zdawać sobie sprawę, że zastosowanie teorii pola biologicznego w jedności z
pojęciem regulacji psychoenergetycznej nie tyle rozwiązuje problemy, ile je wysuwa, gdyż kategoria
pola biologicznego nie może być absolutyzowana. W przyszłości zostanie ona, być może, zastąpiona
przez inną kategorie, bardziej adekwatną do kręgu zjawisk, niezwykłych dla współczesnego
przyrodoznawstwa. Tak więc, kategoria pola biologicznego, być może, będzie miała jedynie pewne
znaczenie heurystyczne, będzie pełniła funkcję rusztowań przy powstawaniu nowych konstrukcji
teoretycznych w biologii, psychologii i parapsychologii-
Przy całej swej złożoności i dyskusyjności struktury psycho-biofizyczne (pole biologiczne) i
zjawiska oddziaływania psycho-biofizycznego tradycyjnie określane jako zjawiska paranormalne -
telepatia, psychokineza, widzenie dermooptyczne, jasnowidzenie, diagnostyka psi i inne – przy
zastosowaniu podejścia naukowego mogą udzielić poważnej pomocy w pracach nad problemami
materialnych mechanizmów adekwatnego odbicia rzeczywistości, w poznawaniu rezerwowych
możliwości organizmu ludzkiego, w budowaniu nowych modeli funkcjonowania i regulacji układów
żywych oraz w stworzeniu ekstrasensoryki jako nauki o potencjalnych możliwościach organizmu i
nowych rodzajach percepcji, opartych na przestrzenno-czasowej specyfice czynności nerwowo-
psychicznych człowieka oraz oddziaływaniu psycho-biofizycznym.
W wyniku zbadania tych struktur i zjawisk psycho-biofizycznych istotnej zmianie musi ulec oblicze
współczesnego przyrodoznawstwa, powinien też zaznaczyć się postęp w rozwiązywaniu
fundamentalnych problemów metodologicznych nauki. Z tych to względów rozważanie problemów
parapsychologii nabiera istotnego znaczenia w aspekcie zarówno metodologicznym, jak i
merytorycznie naukowym.
Praca niniejsza nie stawia sobie za cel dokonania systematycznego przeglądu parapsychologii we
wszystkich jej szczegółach. Jest to studium problemowe, oparte przede wszystkim na własnych
danych eksperymentalnych i wynikach teoretycznych, uzyskanych przez autorów, jak również na tych
materiałach naukowych, które mają, ich zdaniem, znaczenie zasadnicze. Praca została napisana
przez, przedstawicieli dwóch dziedzin przyrodoznawstwa: psycholog Wieniamin Puszkin jest autorem
pierwszych dwóch części, a biofizyk Aleksander Dubrow części trzeciej. Działy te są połączone
pewnymi wspólnymi ideami. Autorzy zdają sobie sprawę, iż praca ich jako całość ma charakter
pograniczny. Liczą oni jednak na zdolność czytelnika do syntezy.
Wstecz
/
Spis Treści
/
Dalej
I.0. Parapsychologia: splot faktów czy teoretyczna antypoda przyrodoznawstwa?
Być może kiedyś specjaliści badający wpływ czynników kosmicznych na ustrój człowieka wyjaśnią,
dlaczego zderzenia między przyrodoznawstwem a parapsychologią zachodzą w określonym cyklu.
Istotnie, historia nauki wykazuje, że szczególnie gorące starcia między przedstawicielami tych sfer
ludzkiego poznania przypadają na przełom lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych wieku XVIII, XIX,
XX...
W końcu lat siedemdziesiątych XVIII wieku Franz Anton Mesmer wysunął swą hipotezę
magnetyzmu zwierzęcego. Hipoteza ta ściągnęła na siebie ostrą krytykę ze strony wielce
autorytatywnej komisji na czele z wielkim chemikiem Antoine'em Lavoisierem. U schyłku lat
siedemdziesiątych XIX stulecia przeciwko tzw. zjawiskom mediumicznym wystąpiła komisja
uniwersytetu w Petersburgu, kierowana przez innego wielkiego chemika – Dymitra Mendelejewa.
Wystąpienia tych komisji usuwają się jednak w cień wobec zaciekłej walki, jaka rozgorzała wokół
parapsychologii w końcu lat siedemdziesiątych naszego XX wieku, stulecia rozwiniętej cywilizacji i
badań kosmicznych. Tak więc w stosunkach między przyrodoznawstwem a parapsychologią można
dostrzec niemal prawidłową stuletnią cykliczność.
Czy cykle te są związane z aktywnością Słońca? Twierdzenie takie byłoby dziś co najmniej
przedwczesne, rozważanie go nie należy zresztą do naszych zadań. Obecnie winniśmy uzmysłowić
sobie, czym jest parapsychologia.
Termin ten ma dwa znaczenia. W pierwszym znaczeniu słowo “parapsychologia" stosuje się dla
umownego określenia pewnej dziedziny dziwnych zjawisk, które umknęły z pola widzenia
współczesnych nauk przyrodniczych. Fakty te, w swej istocie psychiczne, znajdują się niemniej poza,
czy też obok tradycyjnej psychologii naukowej. Stąd partykuła “para", wchodząca w skład tego
terminu.
Trudno jest wysunąć jakiekolwiek zastrzeżenia wobec takiego zastosowania terminu
“parapsychologia": przecież w gruncie rzeczy prawie wszystko jedno, jak będziemy nazywali pewną
sferę zjawisk, czy to rzeczywistych, czy domniemanych. Takie umowne i czysto terminologiczne
znaczenie tego wyrazu nie jest jednak znaczeniem jedynym.
Uważnie czytając liczne artykuły i książki parapsychologiczne, ukazujące się w wielu krajach,
możemy -wysnuć wniosek, iż parapsychologia nie jest prostym oznaczeniem pewnej dziedziny faktów.
Zdaniem niektórych autorów, jest to nauka o tej dziedzinie przyrody, wobec której poznanie ludzkie
jest bezsilne. W tym sensie parapsychologia okazuje się dziedziną nauki przeciwstawną
przyrodoznawstwu i łączącą się z określonym systemem para-nauk, który obejmuje m.in. parafizykę.
Cała dziedzina paranauk spotyka się ze strony przyrodoznawców całego świata z przyjęciem w
najwyższym stopniu negatywnym.
Statut Międzynarodowego Zrzeszenia Psychologii Naukowej stanowi np., że zajmowanie się
parapsychologią jest nie do pogodzenia z pozostawaniem w systemie psychologii naukowej. Zgodnie
z tym statutem jakiekolwiek bądź referaty, w taki czy inny sposób naświetlające problematykę
parapsychologii, nie mogą być włączane do porządku dziennego zjazdów psychologów naukowych.
Taki stosunek do wyznawców parapsychologii, jako zasadniczego przeciwieństwa nauk
przyrodniczych, można zrozumieć. Parapsychologia pojmowana nie jako wyraz oznaczający
określoną dziedzinę faktów, lecz jako system teoretyczny, stanowiący antypodę przyrodoznawstwa,
ma u swych podstaw co najmniej dwie metodologiczne przesłanki filozoficzne, pozostające w jawnej
sprzeczności z zasadami, tradycyjnie określającymi sposób myślenia współczesnych
przyrodoznawców.
Pierwsze założenie filozoficzne parapsychologii – niejako dziedziny faktów, lecz jako systemu
konceptualnego, przeciwstawnego przyrodoznawstwu – wiąże się z tym, że przedmiot tego
specyficznego systemu konceptualnego różni się zasadniczo od przedmiotów innych nauk, np.
psychologii naukowej. Drugą teoretyczną podstawą parapsychologii jest założenie, zgodnie z którym
mechanizmy niezwykłych zjawisk, włączanych do tej dziedziny, nie mogą być poznane i
wytłumaczone przy pomocy tych obiektywnych metod, które zwykle stosowane są w tradycyjnym
badaniu przyrodoznawczym.
Dwa te założenia – zasadnicza swoistość przedmiotu parapsychologii i niepoznawalność go przy
[ Pobierz całość w formacie PDF ]